Vorig jaar kwamen de Nederlanders al met hun eigen trappist  Zundert, nu is het de beurt aan de broeders van de V.S. Vanaf deze maand is Spencer Trappist, de tiende officiële trappist, wereldwijd  verkrijgbaar. “Andere landen die trappist brouwen? Is er dan niets nog heilig?” horen we je verrast roepen. Het antwoord is “Nee”, maar dat is het punt niet. Er bestaat namelijk al een tijdje een Oostenrijkse trappist en ook twee Nederlandse. En nu dus ook eentje aan de andere kant van de oceaan. Maar dat wil niet zeggen dat er geen Vlaams tintje aan dit Amerikaans bier zit.

Geleerd van de beste

Spencer Trappist wordt gebrouwen door de broeders van St. Joseph’s Abbey in Spencer, Massachusetts. Het is een blond bier met een alcoholpercentage van 6,5 %. De broeders van Spencer weten wat goed is, want voor het recept van hun trappist hebben ze zich gebaseerd op echte Belgische patersbieren. Voor het brouwen van hun bier zijn ze eerst naar België op prospectie gekomen. Naar Westmalle en Westvleteren bijvoorbeeld, twee waardige inspiratiebronnen. Spencer Trappist heeft dan ook enkel fruitige accenten, een droge afdronk en een licht bittere nasmaak.

Belgen in de abdij

St. Joseph’s Abbey heeft nog wel meer banden met België. In 1857 werd een oproep gedaan naar nieuwe leden voor het klooster. Ze werd beantwoord door 18 broeders, allemaal Vlamingen die naar Spencer waren gezonden door het Sint-Sixtus klooster in België. In Westvleteren om precies te zijn. Zo zit de Belgische biercultuur dus al vroeg in het klooster van Spencer genesteld. Toen het klooster in 1892 en 1896 twee keer afbrandde, keerden de Belgische monniken terug naar hier, maar waarschijnlijk niet zonder wat van hun bierkennis achter te laten. Het heeft echter lang geduurd voor de paters van Spencer zich op het brouwen hebben gestort. Ze hadden eerder al een lucratief handeltje in muntpudding en confituur. Dat heette voor het gemak ook al Trappist, natuurlijk vernoemd naar hun monnikenorde. Omdat hun gemeenschap bleef uitbreiden hadden ze een paar jaar geleden nood aan een nieuw exportproduct. Vandaar dit eerste niet-Europese trappistenbier, dat dus toch behoorlijk wat Belgische expertise mee kreeg.