Aan de hedendaagse toerist die in Griekenland vertoeft, wordt over Dionysos verteld als de God van de wijn. Maar diep in zijn hart hield deze Griekse god meer van bier dan van wijn.

Trots vertelt de rondleider aan de onwetende toerist dat Dionysos er in het begin der tijden voor heeft gezorgd dat deze “tongstrelende godendrank” nu nog rijkelijk over de Griekse eilanden vloeit. Onbedoeld speldt de trotse Griek je hiermee een halve waarheid op de mouw. Oorspronkelijk was Dionysos namelijk de God van het Bier.

Dionysos, die niet van vechten en oorlog hield, probeerde de mensen nader tot elkaar te brengen door ze het plezier van de dronkenschap te geven. Omdat hij zelf totaal verzot was op bier, heeft hij een gerstaar geplant en de mensen de kunst van het bierbrouwen geleerd. Hij werd dan ook de God van het Bier genoemd.

Maar de Griekse rondleiders vertellen steevast dat hun favoriete god een wijnrank plantte. En dat heeft hij ook gedaan, maar pas nadat de Griekse eilanden gesierd werden door velden vol gerst. Met deze wijnrank wilde hij de mensen wat variatie in dranksoorten bieden. Om deze reden heeft hij de mensen bijvoorbeeld ook geleerd hoe ze van gerst whiskey konden maken. Zijn naam werd dan ook aangepast naar God van de Dronkenschap.

En god, wat heeft hij een spijt gekregen van die wijnrank! Enkele eeuwen later vond er een kentering plaats in de Griekse samenleving. Men is bierdrinken ordinair gaan vinden. Wijn werd drank nummer één. Om zijn populariteit te behouden, heeft Dionysos simpelweg zijn eigen geschiedenis wat herschreven. Hij veranderde de gerstaar in een wijnrank, schrapte die hele gerstaar en noemde zichzelf God van de Wijn.

Maar wij weten wel beter: de enige echte tongstrelende godendrank was, is en blijft het Gulden Gerstenat.