Elke maand laat de West-Vlaamse bierkenner Geroen Vansteenbrugge zijn licht schijnen over enkele biertjes op onze drankenkaart. Hij schenkt in, proeft en neemt zijn pen bij de hand. Deze maand beoordeelt hij voor ons Westvleteren Blond.

Nu we af en toe reeds een lentedag kunnen meepikken, is het deze maand tijd om één van mijn lievelingstrappisten onder de loep te nemen: Westvleteren Blond: een heerlijk trappistbier met zwaarte van 5,8°.

In de categorie trappisten hebben we 4 lichtere blondjes: Achel 5 (enkel ter plaatse van het vat), Chimay Dorée (ook bekend als Spéciale Poteaupré), de Westmalle Extra en de Westvleteren blond. Normaal gezien moet ik ten alle tijden objectief blijven, maar als ik kan kiezen uit deze vier blonde bieren, ga ik stevast voor de Westvleteren Blond.

Krachtig en fris

De Westvleteren Blond is krachtig, moutig, fris en fruitig van smaak en wordt gebrouwen in de Sint Sixtus abdij. Het is een schoolvoorbeeld van de brouwkunst: een goed dorstlessend, maar tegelijkertijd ook licht degustatiebier met een zeer aangenaame hoppige toets.

Kruidnagel

Wie mij kent, weet dat een bier voor mij niet al te sterk moet zijn om te scoren en met een alchoholpercentage van 5,8°, is dat bij Westvleteren Blond ook het geval. Het is een beetje wazig van uitzicht met een gouden kleur en zachte, pluizige, witte en stabiele schuimkraag. Onze neus merkt al snel bananen, hop, gist en een beetje kruidnagel op.

Mooie body

Ook in de smaak treffen we die banaan en een hint van koriander aan. Het bier is soepel en zeer drinkbaar, kruidig en afgewerkt met gist. Tevens heeft Westvleteren Blond een bijzonder goede hopbitterheid, beschikt het over een mooie body en ook een droog en bitter einde.

Kortom: zeer soepel en zeer drinkbaar. Een trappist waar je mij op elk moment van de dag een groot plezier mee kan doen. Santé!