Het Biermeisje: Sint-Bernardus Wit

Het Biermeisje, Sofie Vanrafelghem, column

Eén van de redenen waarom ik een heel jaar uitkijk naar de zomer zijn die gezellige barbecues. De geur van het lekker gebrande vlees en de mooi gegaarde vis, de vele groenten en sausjes, het eten in open lucht met vrienden om je heen. Dat is een feest waarop ik sowieso te veel eet omdat het smaakt, daar spijt van heb achteraf en dat natuurlijk op de volgende barbecue alweer vergeten ben.

Perfect aperitief voor deze smulfestijnen is een witbier. Dit is een vrij licht bier dat gebrouwen wordt met 30% à 50% tarwe en waarin meestal kruiden zoals koriander en curaçao (sinaasappelschil) in verwerkt worden. Deze bierstijl is bij ons ontstaan in Brabant. In 1955 waren deze bieren daar enkel nog vergane glorie totdat Pierre Celis voor de heropleving van dit biertype zorgde. Een decennium later was er dankzij hem weer sprake van een Hoegaards tarwebier. Dat is onze huidige Hoegaarden geworden, al ligt deze qua smaak volgens velen ver af van het origineel. Het bekendste witbier van ons land wordt al sinds 1985 door AB Inbev (toen Interbrew) gebrouwen, de grootste brouwerij van ons land. Pierre Celis zijn brouwerij werd immers door brand vernietigd werd en hij was genoodzaakt om te stoppen.

Steeds dezelfde bieren schenken aan vrienden, daar hou ik niet van. Met meer dan 1500 bieren in ons land is het leuk om af te wisselen en elke keer een meer onbekend bier te presenteren. Ik haal één van mijn absolute favorieten onder de witbieren uit de koelkast: Sint-Bernardus Wit. De brouwerij Sint-Bernardus had een bijzondere band met Pierre Celis en heeft zich voor dit bier ook laten inspireren door zijn creaties. Het resultaat is een zeer licht bier van 5,5 % met een ronde smaak. De brouwerij zelf is meer bekend omwille van zijn Sint-Bernardus 12. Ze brouwden lange tijd de bieren van de abdij van Westvleteren, totdat de monniken in 1992 beslisten om terug zelf de roerstok te hanteren. Het bier wordt nog steeds volgens het toenmalige recept van het tot beste bier van de wereld uitgeroepen Westvleteren 12 gebrouwen. Zelf vind ik ze beide even lekker, maar de Sint-Bernardus 12 is net iets gemakkelijk verkrijgbaar. In plaats van uren aan de telefoon te hangen om een bak te reserveren kun je gewoon terecht in de supermarkt. Het witbier van de brouwerij is hun verborgen parel. Zeker voor liefhebbers van de bierstijl is dit een absolute aanrader. Ons land heeft er wel meerdere, van die karaktervolle witbieren. Zo bestaat er zelfs eentje waarin vlierbloesem werd verwerkt. De Toeteler Wit stroomt in Limburg uit de brouwketels.

Blijven proeven en ontdekken is de boodschap dus. Ik open de Sint-Bernardus Wit en geniet van het strogele en erg prikkelende bier. Zowel in de neus als mond komen de toetsen van citrus duidelijk naar voor. Dat had ik verwacht in een witbier, maar het wordt een heus fruitboeket, want ik merk ook wat perzik en groene appels op. Dit ongefilterde en licht troebele tarwebier heeft die frisse, rinse en licht zurige toets wat typisch is voor de bierstijl. Sint-Bernardus Wit is een verfijnde en volmondige dorstlesser die eindigt op een licht kruidige afdronk.

Sommigen zeggen dat dit is hoe Hoegaarden 30 jaar geleden moet gesmaakt hebben. Ik kan de vergelijking niet maken, maar dit witbier is voor mij alvast goedgekeurd. Laat de barbecues maar komen!

Sint-Bernardus is de perfecte metgezel voor gerechten met witte vis zoals kabeljauw, griet of tarbot. Leuk is om ook limoen in het gerecht te verwerken, zo zal deze perfect matchen met de citrustoetsen in het bier.

Brouwerij Sint-Bernardus
Trappistenweg 23
8978 Watou – Poperinge
www.sintbernardus.be

Artikel door © Sofie Vanrafelghem
Biersommelier en bierauteur Sofie Vanrafelghem, bekend van het Vrouwen en Bier-project, verzorgt regelmatig lezingen, bieravonden en -workshops.
Te boeken via
sofie@vrouwenenbier.be

In dit artikel: , , , , café