Gezien en goedgekeurd: Troll Hunter

Van de Noorse schrijver-regisseur André Ovredal komt het kwieke, amusante en bloedstollende Troll Hunter, een monsterfilm waarin hij zijn liefde voor schitterende, bergachtige Scandinavische landschappen plaatst tegenover zijn nog grotere liefde voor lelijke, logge en vernietigende mythologische wezens die we al eeuwenlang trollen noemen.

In de eerste twintig minuten lijkt Troll Hunter het platgetreden pad van de mockumentary te betreden. Denk The Blair Witch Project, Cloverfield of Paranormal Activity. Het vertelt het verhaal van een groepje studenten die vergezeld met een camera op stap gaan om mysterieuze moorden op beren in de Noorse bossen te onderzoeken en daarbij per ongeluk in gevaarlijk gebied terecht komen.

Driekoppige trol

Schokkerige, donkere beelden in de bossen, gehijg, paniekerig gekrijs, en dan opeens een gigantische driekoppige trol. Eerder grappig dan griezelig of eng. En het blijft eerder de humoristische kant uitgaan eens we meer te weten komen over de gang van zaken bij het trollenjagen en de manier waarop de Noorse overheid de mythische wezens voor de bevolking geheim tracht te houden.

Trollen haten Christenen

Samen met een zwijgzame huursoldaat van de Troll Security Service trekken de drie scholieren op pad en leert hij hen de ins en outs van zijn beroep. Als lokaas gebruikt hij bijvoorbeeld het bloed van een christen (trollen hebben een hekel aan christenen) of een berenklem met een baksteen en houtskool (onweerstaanbaar voor een trol). Troll Hunter zit vol met dat soort hilarische details die tussendoor worden gebruikt om de wereld van het trollenbeheer levendig te maken.

Niet eng genoeg

Wat ons natuurlijk het meeste interesseerde waren de scenes met de trollen. Die waren op zijn minst spectaculair te noemen, maar net zoals het hele verhaal niet eng genoeg
Echte angst is er alleen maar wanneer de trollen als onzichtbare krachten diep verscholen zitten in de prachtige Noorse bossen.

Verwacht je van Troll Hunter een horrorfilm, dan kom je bedrogen uit. Neem je de film serieus, dan kom je eveneens bedrogen uit. Maar deze B-film doet het als monsterfilm beter dan dat het schamele budget van 3 miljoen dollar op het eerste zicht doet vermoeden.

In dit artikel: , , , , café